Metrobüs Yolunda Canımız Feda

Büyükşehirde yaşayanın halini bir tek yine o şehirde yaşayan bilir. Geçen gün hastaneden işe dönerken resmen eridim sıcaktan. Hava zaten ağır, nemli, zar zor gelmişim metrobüs durağına, fakat o da ne, güneşin anlında bekle bekle, otobüs gelmez. O kadar kalabalık oldu ki durak artık insanlar sığamaz hale geldi durağa. Gel gör ki, beklenen o nazlı gelin, metrobüs bir türlü gelmek bilmez. Aradan bir 5 dakika geçti rahat. Derken göründü uzaktan bir metrobüs insanlar itiş kakış bir heyecanla metrobüse atılmak için bekliyor. Hem sıcaktan bir an önce serine kaçmak hemde gideceği yere daha bir vaktinde gidebilmek için. Fakat ne mümkün, metrobüs geldiği gibi durmadan vınn geçti gitti. Herkes bir şaşkın bakakaldı arkasından, tabi ben de. Derken ardından bir dane daha bir tane daha derken 3 -5 metrobüs daha durmadan geçti gitti. Hoş duracak hali yoktu da pek, içerisi zaten balık istifiydi.

Arada yine hüzünlü bir sessizlik ve hafif hafif söylenmeler. Kısa bir aranın ardından yine bir sağanak yaz yağmuru misali bir metrobüs akını yağdı durağa. Lakin yine hiçbiri durmadan edalı gelinler gibi ağır ağır süzülüp gitti. Biz duraktakiler yine bakakaldık arkasından. Bu kez söylenmeler daha bir sesli. Sonrası ise yine sessizlik. Artık sabırlar tükenmek üzere ve ağladı ağlayacak modundayken ben, üçüncü bir furya sökün etti ilerden. Artık on muydu onbir miydi yoksa onikinci mi yapışık nizamdaki metrobüslerden birine zar zor sığdırdım kendimi. Benden mutlu kim var o anda.

Ama İstanbulluları rahatlatacağım diye yapılan bu harikulade uygulamanın, pratikteki sorunları ne zaman aşılacak merakla bekliyorum. Çünkü alternatif ulaşım yollarına da son veren Metrobüs uygulamasındaki aksaklıklar insanı yaşadığı bu şehirden ciddi anlamda soğutuyor ve hatta canından bezdiriyor. Bilmiyorum benim gibi düşünen daha kaç yüzbin kişi var bu şehirde.... Yetkililer duyuyor musunuz sesimizi?

GÜNEŞLİGÜNLER