6 Ocak 2010 Çarşamba

İnsanlığımızı Nerede Yitirdik?

Bu sabah insan olmaktan utandığım bir tabloyla daha karşılaştım. Güzeller güzeli bir sokak köpeği bizim gibi şehir yaşamının arasına sıkışmış ama bizden eminim daha zor şartlarla mücadele ederek rızkının peşinde koşarken bu sabah kendini bilmez, duyarsız bir şoförün dikkatsizliği sonucunda yaralandı. Servis şoförümüzün çarptı çarptı sesiyle yola baktım ki simsiyah zifir rengi bir köpek yolun ortasında can çekişiyordu. Başından yaralanmıştı ve malesef çarpan şoför onu orada öylece bırakıp kaçıp gitmişti. Neyseki bir tane vicdan sahibi kadın köpeği kucakladı ve götürdü ama başından yaralanan köpeğin durumu çok ağırdı sanırım. Serviste olduğum için ve orada inemediğim için malesef köpeğin akıbetini öğrenme şansım olmadı ama aynı yolda daha önceki hafta da genç bir kıza çarpıp yine hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam etmeye çalışan belediye otobüsü şoförü aklıma geldi ve ürperdim tekrar.

Yani hayvan da olsa insan da olsa hepsi bir can taşıyor ve yine can taşıyan başka bir canlı o cana zarar veriyor ve sonrada hiçbir şey yokmuş gibi normal hayatına geri dönüyor. O günde çevreden yetişip otobüs şoförünü durdurup engel olmasalardı gitmesine, sanırım hiçbirşey olmamış gibi devam edecekti yoluna, kendi hayatına. Kazanın şokuyla ayaklanıp kaldımının kenarına kendini zar zor atan genç kızın şaşkınlığı ve elbette çarpma anında otobüsün önünde yuvarlandığı sahneler hala gözümde. Neyseki kızın durumu iyi. Peki kızın durumu iyi de bizim insanlık durumumuz iyi mi, insanlığımıza ne oldu. Nerelerde hangi zaman diliminde yitirdik acaba bu hasletimizi...

Biri köpek biri insan ve işte iki örnek, peki farkeder mi vicdan sahibi bir yürek için...

11 yorum:

  1. Bazen bu ülkede insan yaşıyor mu diye düşünüyorum!!!

    YanıtlaSil
  2. Yolda şahit olduğumda en kötü olduğum manzaralardandır bu kazalar.
    Yazın bir markette alışveriş yapıyoruz. Dışarı çıktım yavru bir köpek yatıyor. hemen yanaştım napıyon senn dedim burnunu okşamaya çalıştım. Orda sandalyede bacak bacak üstüne atmış DUYARSIZ elleşme araba çarptı dedi. Eee dedim sen ne yaptın baktınmı? dedim. hemen markete gidip su aldım avucumla içirdim. eşim görmesin istedim, dayanamaz ama fark etti. hemen belediye veteriner aradık market çalışanı aramış yoldalarmış dedi. o DUYARSIZ hala bakmakta bana elimle içirdim yaa yaralı nasıl ısırmadı beni diye. Ben o DUYARSIZa o kimi ısıracağını bilir merak etme dedim.Umarım iyileşmiştir diyorum bir fakir tesellisiyle.

    YanıtlaSil
  3. Köpek ölmüş malesef Asu_Naz.

    Merhaba Şeniz, evet kesinlikle hayvanlar bazı insanlardan daha merhametliler bence de. Umarım iyileşmiştir.

    YanıtlaSil
  4. evet insanlık ölmüş.....

    YanıtlaSil
  5. Cenab-ı Allah; "Rahmetim her şeyi kaplamıştır" diyor. Sadece canlılara değil; her varlık için acıma duygusun taşımalıyız. babamızdan kalan bir kol saatini fırlatıp yere çarpabilir miyiz? kalbi sökülmüş bu çağın insanı acıma duygusu yitirmiş maalesef...

    YanıtlaSil
  6. Ne yazık ki öldü o köpekçikte. En azından son saattlerini acı çekmeden yaşamıştır diye umut ediyorum.

    YanıtlaSil
  7. ödülün var..

    http://koyukahvehayaller.blogspot.com/2010/01/odulum-vaar.html

    YanıtlaSil
  8. yaradılan her canlıda yaşama hakkı vardır hayvan insan çiçek maalesef vicdanlarını törpülüye törpülüye köreltmiş insanlarımız sadece kendilerinde yaşama şansı gören insanlarımız oldukça bu tür olaylarla karşılaşmamız sık olacaktır.sevgi ve dostlukla...

    YanıtlaSil
  9. Bu olayın benzerlerini çok gördüm ve yaşadım. Hatta geçen yaz, bir otomobilin çarpıp kaçtığı yaralı bir sokak köpeğini veterinere götürebilmek için nasıl uğraşı verdiğimi asla unutamam. Köpeğini gezdiren insanlar bile yardım etmediler. Taksiye bindirmek istedim, taksici,''aracım kirlenir''dedi ve almadı. İri bir köpekti, kucakta taşımam olanaksızdı.Sonunda bir bakkalın verdiği ipi boynuna bağlayıp gözlerinin içine bakarak yalvardım, ''gel benimle, gayret et''diye. Tatil günü veteriner bulup çağırmak zaten çok zor. Bir sokak ötedeki veteriner açıkmış ve küçücük çocuklar koşup çağırdılar, gelmedi. Bu şekilde götürdüm. Neyse ki hayvancık kurtuldu, kırığı falan yokmuş.Kısacası insanlık yerlerde sürünüyor, çocuklar iyi eğitilip iyi örnekler görseler onlarda umut var ama iyi örnekler nerede?

    YanıtlaSil
  10. Bu aralar üzerine en çok kafa yorduğum bir konuya değinmişsiniz.
    Apartmanlar da,"hava atmak" için beslenen hayvancıkların ne denli acı çektiklerine bizzat şahit oluyorum.Bu durum beni fazlasıyla rahatsız ediyor.
    Hatta bu konu da ilerki dönemler de öncüsü olmak istediğim kurumların hayali içersindeyim.
    Canan

    YanıtlaSil